මුදා නිදි දැහැනින්...
කරුණ කිව මැන පෙළන මා සිත
කල්පනා රැහැනින්...
සතුටු සළුවෙන් වසා සියොළඟ
අඳුර තුළ ගුලිවී...
ලොවම ගොළු වන රැයෙක ඔබ මම
ඉඳිමු දොඩමළු වී...
සදාකාලික සිහිනයක් වී
අතීතාවලියේ...
බිඳී නොයනුය පිණි බිඳක් සේ
උදා හිරු එළියේ...
----------------------------------------------
No comments:
Post a Comment